Kancelaria Radcy Prawnego

USTAWA z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym 1) (Dz. U. z dnia 5 lutego 2009 r.) Rozdział 1  Przepisy ogólne Art. 1.  1. Ustawa określa zasady współpracy podmiotu publicznego i partnera prywatnego w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego. 2. Przedmiotem partnerstwa publiczno-prywatnego jest wspólna realizacja przedsięwzięcia oparta na podziale zadań i ryzyk pomiędzy podmiotem publicznym i partnerem prywatnym. Art. 2.  Użyte w ustawie określenia oznaczają:   1)   podmiot publiczny: a)  jednostkę sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, b)  inną, niż określona w lit. a, osobę prawną, utworzoną w szczególnym celu zaspokajania potrzeb o charakterze powszechnym niemających charakteru przemysłowego ani handlowego, jeżeli podmioty, o których mowa w tym przepisie oraz w lit. a, pojedynczo lub wspólnie, bezpośrednio lub pośrednio przez inny podmiot: –  finansują ją w ponad 50 % lub –  posiadają ponad połowę udziałów albo akcji, lub –  sprawują nadzór nad organem zarządzającym, lub –  mają prawo do powoływania ponad połowy składu organu nadzorczego lub zarządzającego, c)  związki podmiotów, o których mowa w lit. a i b;   2)   partner prywatny - przedsiębiorcę lub przedsiębiorcę zagranicznego;   3)   składnik majątkowy - nieruchomość, część składową nieruchomości, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 2) ), rzecz ruchomą oraz prawo majątkowe;   4)   przedsięwzięcie: a)  budowę lub remont obiektu budowlanego, b)  świadczenie usług, c)  wykonanie dzieła, w szczególności wyposażenie składnika majątkowego w urządzenia podwyższające jego wartość lub użyteczność, lub d)  inne świadczenie – połączone z utrzymaniem lub...

UMOWA między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Słowenii o przekazywaniu i przyjmowaniu osób przebywających bez zezwolenia, podpisana w Lublanie dnia 28 sierpnia 1996 r. (M.P. z dnia 31 maja 2007 r.) Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Słowenii zwane dalej "Umawiającymi się Stronami", kierując się pragnieniem przeciwdziałania nielegalnej migracji, mając na uwadze zasady międzynarodowej współpracy oraz wzajemne interesy, dążąc do uregulowania przekazywania i przyjmowania osób przebywających bez zezwolenia, postanowiły co następuje: Artykuł 1  1. Każda z Umawiających się Stron przyjmie na terytorium swojego państwa bez zbędnych formalności, na wniosek drugiej Umawiającej się Strony, każdą osobę, która na terytorium państwa drugiej Strony nie spełnia lub przestała spełniać obowiązujące warunki dla wjazdu lub pobytu, o ile zostanie ustalone lub istnieje domniemanie, że posiada ona obywatelstwo państwa Umawiającej się Strony, do której ma nastąpić przekazanie. 2. Wnioskująca Umawiająca się Strona przyjmie tę osobę z powrotem pod tymi samymi warunkami, jeżeli po późniejszym sprawdzeniu okaże się, że w chwili opuszczenia terytorium państwa Strony wnioskującej osoba ta nie posiadała obywatelstwa państwa wezwanej Umawiającej się Strony. Artykuł 2  1. Obywatelstwo polskie i słoweńskie ustala się na podstawie następujących ważnych dokumentów: -   paszportów wszelkiego rodzaju, -   innego dokumentu podróży wydanego przez władze każdej z Umawiających się Stron, -   dowodu osobistego, -   zaświadczenia stwierdzającego obywatelstwo. 2. Obywatelstwo uważa się za domniemane na podstawie następujących dokumentów: -   jednego z dokumentów wymienionych w ustępie 1 - jeżeli utracił ważność, -   dokumentu wydanego przez władze wezwanej Umawiającej się Strony, ustalającego...